Saturday, September 5, 2009

ကံဆုိးမေလး ေဒၚျပာ (သုိ ့) နန္းေအးေအးသန္ ့

ကံဆုိးမေလး ေဒၚျပာ (သုိ ့) နန္းေအးေအးသန္ ့

Untitled-1

၄ ရက္ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္

ေလာကၾကီးထဲမွာ လူခ်င္းတူေပမဲ့ ကြဲျပားျခားနားခ်င္းမ်ားစြာနဲ ့ေတြ ့ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ေနသေဘာထားခ်င္းမတူ တာ၊ အခြင့္အေရးမတူတာကအစ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကံၾကမၼာအက်ဳိးေပးမတူလုိ ့သာ အခ်ဳိ ့လူေတြက ေကာက္ခ်က္ခ် တတ္ၾကပါတယ္။ အခု က်ေနာ္ေျပာျပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလးတေယာက္အေၾကာင္းကေရာ သူ ့ ကံၾကမၼာအက်ဳိးေၾကာင့္လား၊ တကယ္လုိ ့သာ သူမရဲ ့အက်ဥ္းတန္လွတဲ့ ကံၾကမၼာေၾကာင့္သာအမွန္တကယ္ဆုိရင္ ဒီဘ၀မွာဘဲ ေက်ပါေစေတာ့။ ေနာင္ ဘ၀မွာ ဒီလုိအမ်ဳိးျဖစ္ဆုိးမ်ဳိး သူမ လုံး၀ မဆုံေတြ ့ရပါေစနဲ ့ေတာ့လုိ ့ အေ၀းတေနရာကေန ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

သူမကုိ စေတြ ့တာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္ေလာက္ကပါ ျပည္ပေရာက္ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာလူမႈေစာင့္ေရွာက္ေရးအ ဖြဲ ့(OKRSO)ရုံးမွာ ၀င္ ထြက္ရင္း စသိတာပါ။ သြက္လက္ျဖတ္လတ္တယ္၊ ႏုိးၾကားမႈအျမဲရွိတယ္၊ ေျပာစရာရွိရင္လည္း တည့္တည့္ေျပာတတ္တယ္။ မဟုတ္မခံ ျပႆနာေျဖရွင္းစရာရွိရင္လည္း မိန္းခေလးတန္မဲ့ ေယာက္်ားသားေတြကုိ ေခါင္း ငုံ ့ခံတဲ့သူမဟုတ္၊ အားႏြဲ ့တဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့မိန္းမသားထဲမွာ သူမ မပါဘူး။ ဆံပင္ကုိ မႏုိင္တႏုိင္ထုံးျပီးေတာ့ တကယ့္ ေတာ သူမစတုိင္နဲ ့–သူမရဲ ့ နာမည္အရင္းကေတာ့ နန္းေအးေအးလြင္ပါ ေအးေအးသန္ ့လုိ ့လည္း အခ်ဳိ ့ေတြက ေခၚၾကတယ္။ (OKRSO)ရုံးမွာ ေရာက္လာရင္ သူ ့အလုပ္နဲ ့သူ အျမဲတမ္းရႈတ္ေနတတ္၊ ျပာယာခတ္ေနတတ္လုိ ့ ရုံး၀န္ထမ္းတေယာက္ က သူမကုိ ေဒၚျပာ လုိ ့ နာမည္မွည့္လုိက္တယ္။ အျခားလူေတြပါလုိက္ေခၚေတာ့ ေနာက္ဆုံး သူမနာမည္ ေဒၚျပာ ျဖစ္သြား တယ္။

ေမာ္လျမဳိင္တကၠသုိလ္မွာ ဒုတိယႏွစ္အထိ ပညာသင္ယူခဲ့ဘူးတယ္၊ လယ္သမားမိသားစုမွ ေမြးဖြားလာတဲ့သူမ လယ္ထြန္ ေကာက္စုိက္အလုပ္ကုိ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကၽြမ္းက်င္ျပီးသား။ မိသားစုစီးပြားေရးၾကပ္တည္းမႈေၾကာင့္ သူမကုိ ဘြဲ ့ ရတဲ့အထိ မစြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့၊ ထုိင္းႏုိင္ငံကုိေရာက္လာတာ သူမရဲ ့မိသားစုစား၀တ္ေနေရးကုိ ၀ုိင္း၀န္း ေထာက္မဖုိ ့နဲ ့ သူမဘ၀ ပညာတတ္ၾကီးတေယာက္ျဖစ္ဖုိ ့အတြက္ လမ္းစရွာဖုိ ့ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တကၠသုိလ္ဒုတိယႏွစ္အထိ သင္ခဲ့ေပမဲ့ အဂၤလိပ္ဘာသာရပ္ကုိ ဟုတ္တိပတိ မတတ္ခဲ့ဘူးလုိ ့သူမေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ ႏုိင္ငံတကာတကၠသုိလ္တခုခုမွာ ပညာဆက္သင္ဖုိ ့ အဂၤလိပ္စာတတ္မွ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေတြ ့တဲ့သူကုိ သူမ ဆရာတင္တယ္။ တခါတေလ “ေဒၚျပာရယ္ နင္ကေလ ေအဘီစီဖတ္တတ္တဲ့သူတုိင္းကုိ ဆရာလုိက္ေခၚေနတယ္” လုိ ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေျပာၾကတယ္။ သူမမမႈပါ၊ သြားေလရာတုိင္း အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္အျမဲတမ္းပါတယ္ အဂၤလိပ္စာကၽြမ္းက်င္တဲ့သူတေယာက္ေယာက္နဲ ့ေတြ ့လုိ ့ က ေတာ့ သူမအတြက္ မႈိေကာက္ရသလုိပါဘဲ။ သူမ မသိတာကုိ ေမးျမန္းတယ္၊ တပည့္ခံတယ္၊ သူမအတြက္ရွက္စရာ မ ဟုတ္။ OKRSO ရုံးမွာ ဖြင့္လွစ္တဲ့ Sunday Class တုိ ့ ကာလကုိ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေက်ာင္းတုိ ့သူမအလႊတ္မေပးခဲ့ သူမရဲ ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ လုံး၀ အယုိင္အလဲမခံပါ။

လပ္တေလာအသက္ရွင္ရပ္တည္ဖုိ ့အတြက္လည္း ရရာအလုပ္ကုိ သူမ ၀င္လုပ္တယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္၊ အိမ္ေဖၚ အလုပ္အပါအ၀င္ အလုပ္မ်ဳိးစုံလုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။ လုပ္အားခမရတဲ့အခါလည္းရွိခဲ့တယ္။ တခါကဆုိရင္ အလုပ္ရွင္က သူမကုိ မူးယစ္ေဆး၀ါး ေရာင္းခုိင္းတယ္၊ အေျခအေနမဟန္လုိ ့လုပ္အားခမရဘဲ သူမခုိးထြက္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

ခ်င္းမုိင္ျမဳိ ့မွာဖြင့္လွစ္တဲ့ (ICFC)သင္တန္းေက်ာင္းကုိ သုံးခါ (သုံးႏွစ္) တိတိ ၀င္ေျဖျပီးမွ တက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဒီ သင္တန္း တက္ခြင့္ရမွ တကၠသိုလ္တခုခုဆက္တက္လုိ ့ ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ ဇြဲအျပည့္နဲ ့ၾကဳိးစားခဲ့တယ္။ ေဘးမွ ေ၀ဖန္ကဲ့ ရဲ ့သံ ေတြကုိ သူမ နားမေထာင္ခဲ့။

ICFC သင္တန္းျပီးေတာ့ တကၠသုိလ္ကုိတက္ဖုိ ့Scholarship ရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ICFC က ေက်းဇူးရွင္ေတြက သူမကုိ တႏွစ္ရပ္ဆုိင္းေစျပီး အျခားေက်ာင္းသားတေယာက္ကုိ သူမရလာတဲ့ Scholarship နဲ ့တက္ဖုိ ့ ကမ္းလွမ္းေတာ့ သူမလည္း ေက်နပ္စြာနဲ ့သေဘာတူ လက္မွတ္ထုိးေပးလုိက္ရတယ္။ တကၠသိုလ္တက္ဖုိ ့သူမဟာ ေက်းဇူးရွင္ေတြရဲ ့ လက္ခုတ္ထဲက ေရျဖစ္တယ္ဆုိတာ သူမ သိတယ္။ သူမ သေဘာထားၾကီးျပလုိက္ရတယ္။

ေနာက္တႏွစ္က်မွ ထုိင္းႏုိင္ငံ လန္းဆစ္တကၠသုိလ္မွာ ႏုိင္ငံေရး ဖီလုိေဆာ္ဖီနဲ ့ စီးပြားေရးအဓိကဘာသာရပ္နဲ ့သူမ တကၠ သုိလ္ တက္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ကုိ အစားအေသာက္ကအစ ျခဳိးျခံဳစြာနဲ ့ တက္ခဲ့ရတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ပုိင္း သန္ ့ရွင္းအလုပ္ပါလုိက္လုပ္ေသးတယ္။ တဖက္မွာလည္း သူမရဲ ့အဖြဲ ့အစည္းျဖစ္တဲ့ (OKRSO)အဖြဲ ့ကုိ တတ္ႏုိင္သ ေလာက္ ၀ုိင္း၀န္းကူညီတယ္။ အဖြဲ ့အစည္းမွာ ဖြင့္လွစ္တဲ့ သင္တန္းေက်ာင္းမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္အခမ္း အနားမွာဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဓါတ္အျပည့္ တက္ၾကြသြက္လက္စြာနဲ ့သူမကုိ ေတြ ့ျမင္ရတတ္တယ္။ သူမရဲ ့အဖြဲ ့ အစည္းကုိ သူမအရမ္းခင္တြယ္တယ္။ အဖြဲ ့အစည္းက သူမကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားသလုိ သူမကလည္း အဖြဲ ့အစည္းကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားတယ္။ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ အေမ့ေလ်ာ့ခံထားရတဲ့ ကရင္တုိင္းရင္းသားအပါအ၀င္ အျခားဘ၀တူ ျမန္မာျပည္ဘြားတုိင္းရင္း သားေတြကုိ လူမႈေရး၊ ပညာေရး တတ္ႏုိင္သေလာက္ အကူအညီေပးျခင္း၊ ကရင့္ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈပြဲေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေဖၚ ထုတ္ျခင္းျဖင့္ ကရင့္ႏွင့္အတူ အျခားေရႊ ့ေျပာင္းတုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ စုစည္းႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ အဖြဲ ့အစည္းကုိ သူမ အလြန္ သေဘာက်ႏွစ္သက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူမဟာ ျပည္တြင္းမွာေနကတည္းကုိက နဂုိအမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓါတ္၊ လူမႈေရး စိတ္ဓါတ္အရင္းခံရွိျပီးသားပါ။ ျပည္တြင္းေနစဥ္က မတရားမႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈေတြ ၾကဳံေတြ ့လာခဲ့ဘူးတယ္။ ျပည္ပမွာေရာက္စဥ္ ေတာ္လွန္ေရးအသုိင္းအ၀ုိင္းေတြနဲ ့အ၀င္ အထြက္ရွိေတာ့ သူမပုိလုိ ့ေတာင္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ထက္ သန္လာတယ္။ တကၠသိုလ္မွာလည္း သူမ၀ါသနာပါတဲ့ဘာသာရပ္ကုိ သင္ယူျပီး အမ်ဳိးသားအတြက္ ႏုိင္ငံအတြက္ ျပန္ျပီး အလုပ္အေကၽြးျပဳဖုိ ့သူမသံဓိဌာန္ခ်ထားျပီးသားပါ။ သူမဘ၀ေအာင္ျမင္ေအာင္ၾကဳိးစားလာခဲ့ပုံကုိ အားက်ျပီး ေနာင္ပညာ ေရး လုိခ်င္တဲ့လူငယ္ေတြကုိ “နင္တုိ ့ပညာကုိလုိခ်င္ရင္ ေဒၚျပာလုိမ်ဳိးၾကဳိးစားၾကပါ”လုိ ့ေတာင္ OKRSO မွာ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကုိေစာစိပ္ပေလာင္က လူငယ္ေတြကုိ ေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ တကယ္ဆုိလည္း သူမဟာ က်ေနာ္ ေတြ ့ဘူးတဲ့ မိန္းခေလးေတြထဲမွာ တမူထူးျခားတယ္လုိ ့ေျပာရမွာပါ။ စာေပေလ့လာအားေကာင္းတယ္၊ အကင္းပါးတယ္၊ အမ်ဳိးသား ေရးအျမင္ရွိတယ္၊ ထက္ျမက္တယ္၊ ရုိးသားတယ္၊ မဟုတ္မခံ၊ သူတပါးအေပၚ ကူညီရုိင္းပင္းမႈရွိတယ္။ သူမတကၠသိုလ္ တက္စဥ္ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ အဂၤလာစာသင္ၾကားေပးရင္းနဲ ့တခါတေလ အမ်ဳိးသားေရး ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြဆီေရာက္သြားတတ္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူမရဲ ့ခံစားခ်က္ေတြ ေပါက္ကြဲတဲ့စိတ္အပုိင္းေတြပါ။

တကၠသုိလ္မွာဘြဲ ့ရျပီးလူမႈအက်ဳိးလုပ္ငန္းေတြ၊ အမ်ဳိးသားေရးအက်ဳိးေတြလုပ္ဖုိ ့ဆုိတဲ့ သူမရဲ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြဟာ တကၠသိုလ္ရဲ ့ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ သူမအတြက္ အိပ္မက္တခုလုိ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူမ ရဲ ့ဘ၀ကုိ ေလာကၾကီး ကေန အျပီးေခၚသြား ဖုိ ့“ကင္ဆာ”ဆုိတဲ့ေရာဂါ စြဲကပ္သြားတယ္။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ သူမဘ၀လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ဒီလုိမ်ဳိး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ျဖစ္ေအာင္ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ အရင္းအနီးေတြ အခ်ိန္ေတြ အေတြ ့အၾကဳံေတြ နည္းတဲ့အတုိင္း အတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သူမအပါအ၀င္ OKRSO အဖြဲ ့၀င္ ေတြနဲ ့သူမနဲ ့ နီးစပ္တဲ့သူေတြ အားလံုးသိၾကတယ္။ တသက္ လုံးၾကဳိးစားလာခဲ့သမွ် သူမဘ၀အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ရုံမက သူမကုိပါ ေသမင္းဆီေခၚသြားဖုိ ့ ကင္ဆာဆုိတဲ့ ကုသလုိ ့မရတဲ့ေရာဂါဆုိးၾကီးက အႏုိင္ယူသြားခဲ့တယ္။ ေရာဂါျဖစ္ေၾကာင္း သူမကုိသူမ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အမူအရာလဲမျပသခဲ့(သူမတေယာက္တည္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့မေျပာတတ္) သူငယ္ခ်င္းေတြကသူမေရာဂါ ခံစားရတာနဲ ့ပတ္သက္ျပီး အားေပးစကားေျပာတဲ့အခါလည္း သူမ မႏွစ္သက္ခဲ့ပါ။ သူမ ေလာက္စိတ္ခုိင္တဲ့ သူဟာ သူမ ဘဲရွိတယ္ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ေရာဂါရွိတယ္လုိ ့ သိတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး၂ ႏွစ္ နီးပါးအထိ သူမ ေရာဂါကုိ အံတုႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကြယ္လြန္ခါနီးသူမရဲ ့ ေရာဂါအေျခအေနကုိ သိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမ မေသခင္ ဘြဲ ့ရသြား ေစခ်င္တယ္။ သူမကုိယ္တုိင္လည္း ဒီဘ၀မွာ ဘြဲ ့ရေအာင္ယူမယ္ ရလည္းရေစရမယ္ “က်မ မေသႏုိင္ဘူး”လုိ ့ သူမကုိ သူမစိတ္တင္းထားတယ္။ ဘြဲ ့ရဘုိ ့ ေနာက္ဆုံးတင္ဖုိ ့ရွိတဲ့ စာတမ္းေတြ သူမက်န္းမာေရးမေကာင္းလို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကူညီေပးဖုိ ့စကားကမ္းလွမ္းတဲ့အခါ သူမျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။ သူမရဲ ့ကုိယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းနဲ ့သူမရဲ ့ ကုိယ္ပုိင္လက္နဲ ့ဘြဲ ့ကုိ ထုိက္ထုိက္တန္တန္ယူမယ္ ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ ကံဆုိးစြာနဲ ့ဘဲ သူမရဲ ့စိတ္ဓါတ္ခုိင္ခံ့မႈ သူမရဲ့သတၱိေတြရဲ ့ေနာက္ကုိ သူမ ရဲ ့ရုပ္ခႏၶာက မလုိက္ႏုိင္ဘဲ (၂၇၊ ၀၈၊ ၂၀၀၉)ရက္ေန ့မွာ ေရာဂါဆုိးၾကီးအႏုိင္ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ အထိ ဘ၀ကုိ သူမအရႈံးမေပးခဲ့ပါ။ လူျဖစ္လာတာ ေသရတာခ်င္းအတူတူျဖစ္ေပမဲ့ သူမအေၾကြေစာလြန္းပါတယ္။ ဆယ္ ႏွစ္စု ကာလ၀န္းက်င္ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ သူမရဲ ့ အရင္းအနီးေတြဟာ အလြန္မ်ားလြန္းပါတယ္။

အဖြဲ ့အစည္းအေပၚ သူမတာ၀န္ေက်ပြန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္အတူ OKRSO အဖြဲ ့ သားမ်ား သူငယ္ခ်င္း ေတြက သူမကုိ အလြန္ႏွေျမွာတသျဖစ္မိတာအမွန္ပါဘဲ။ သူမရဲ ့အဖြဲ ့ သားေတြက “ေဒၚျပာ မင္းဟာ ငါတုိ ့ရဲ ့ အဖြဲ ့၀င္ တဦးမဟုတ္ေတာ့ဘူး အဖြဲ ့၀င္အျဖစ္ကေန အျပီးအပုိင္ထုတ္လုိက္ေၾကာင္း မင္းသြားလုိရာသြားႏုိင္ျပီး”လုိ ့အမိန္ ့ ျပန္ေျပာ ခဲ့ရေပမဲ ့ အဖြဲ ့သားေတြ (က်ေနာ္အပါအ၀င္) ရဲ ့ ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ သူမကုိ ထုတ္ပယ္လုိ ့ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ —

သူမ၀ဋ္ေၾကြးရွိရင္ ဒီဘ၀မွာဘဲ ေက်ပါေစ — သူမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

အေ၀းတေနရာကေန ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္

ေစာအာကာေက်ာ္

ဖါးစည္သံ

Monday, August 31, 2009

health prevention for HIV/AIDS















ထိုင္းနိုင္ငံေရာက္ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို ကြင္းဆင္းျပီးက်န္းမာေရးအသိပညာေပးအစီအစဥ္မွ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ားျဖစ္ပါတယ္။





ခ်စ္ရဲေဘာ္သုိ ့အမွတ္တရ



ခ်စ္ရဲေဘာ္သုိ ့အမွတ္တရ
သူ ့ကုိ က်ေနာ္စေတြ ့ခ်ိန္မွာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ OKRSOအပါတ္စဥ္ တနဂၤ ေႏြေန ့ေက်ာင္းမွာ တတန္းထဲ အဂၤလိပ္စာကုိ အတူ တူသင္ၾကားရင္း ပထမဦးဆုံး သူနဲ ့က်ေနာ္စတင္ေတြ ့ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ က် ေနာ္တုိ ့ေက်ာင္းဆရာက ဆရာခ်စ္ဦးပါ၊ ဆရာေစာခ်စ္ဦးလည္း တ မလြန္ဘ၀ကေန ဘုရားသခင္နားမွာ ခုိလုံေရာက္ရွိသြားၾကျပီး သူဆုိ တဲ့ လူဟာ ကမၻာသိနာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ ေပမဲ့ ထုိသူဟာ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ ့ အစည္းအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း မခုိမကပ္ဘဲ အဖြဲ ့အစည္းရဲ ့မူ အတုိင္း မားမားမတ္မတ္မယိမ္းမယို္င္ဘဲရပ္တည္တဲ့လူတစ္ ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ရင္မွန္သလုိ မွားရင္မွားသလုိ အေျပာအဆုိျပတ္ သားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးပါ။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ အခ်ိန္ကာလတုန္းက ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမဳိ ့ေပၚမွာ ကရင္ျပည္နယ္ကလာတဲ့ အေရွ ့ပုိးကရင္ ေတြအေန နဲ ့ဘန္ေကာ္တကၠသုိ္လ္မွာ တက္ေရာက္ပညာႏုိင္တဲ့အေရအတြက္ဟာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ၊ သူတကၠ သုိလ္ေရာက္ေတာ့မွဘဲ အေရွ ့ပုိးကရင္လူငယ္ေတြ မ်က္စိနားေတြဖြင့္ေပးျပီး သူတုိ ့လုိအပ္တဲ့တကၠသုိလ္ ပညာ ေရး အခ်က္အလက္အေထာက္ အထားေတြကုိတကၠသုိလ္မွာ ပညာသင္ၾကားႏုိင္ေရးအတြက္ လမ္းျပေပးခဲ့ၾကပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူဟာ လမ္းျပၾကယ္ ေလးတစ္ပြင့္ ေျပာလုိ ့ရတယ္။
သူဆုိတဲ့လူဟာ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ (၂၀၀၉) က ကြယ္လြန္သြားတဲ့ OKRSO အတြင္းေရးမွဴး (၁) နန္းေအးေအး လြင္ သာ ျဖစ္တယ္။ သူဟာ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုတစ္စုကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ၊ ဘန္ေကာက္ျမဳိ ့ မွာ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာတဲ့လူမ်ဳိးစုမွန္သမွ် အမ်ားစုဟာ မိသားစုဘ၀ဖူလုံရန္အတြက္ အလုပ္လာလုပ္ၾက တာမ်ားတယ္။ သူလည္းဘဲ အစအပုိင္းတုန္းက အဲသလုိဘဲ ခံယူၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူအဖြဲ ့အစည္း နဲ ့ထိေတြ ့မႈေတြ မ်ားလာေတာ့ သူရဲ ့ အေတြးအေခၚ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူပညာေရးကုိ လုိက္စားရင္းနဲ ့သူ ့မိသားစုအေရးကုိေတာင္မွ ဂရုမ စုိက္အားေတာ့ပါ သူ ့မိသားစုအေရးနဲ ့ပတ္သက္ျပီး မွတ္ မွတ္ရရ သူ က်ေနာ့ကုိ တစ္ခါေျပာခဲ့ဘူးပါတယ္။ “သူငယ္ခ်င္းေရ ငါက တကၠသုိလ္ပညာေရးကုိ သင္ႏုိင္ေပမဲ့ လည္း ငါ့မိသားစုအေရးကုိေတာ့ ငါဘာမွ မကူညီေပးႏုိင္ဘူး၊ ငါအိမ္က ပုိ ့လာ တဲ့အေမ့စာကုိ သူငယ္ခ်င္းတုိ ့ဖတ္လုိက္ရလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းတုိ ့မ်က္ရည္ေတြ အတုံးလုိက္က်လာလိမ့္မယ္လုိ ့”သူ က်ေနာ့ ကုိ ေျပာခဲ့ ဘူးပါတယ္။
သူဟာ အမွန္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္ခုိင္မာတဲ့အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ျဖစ္တယ္။ မဟုတ္မခံဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္ က အရမ္း သြက္လက္တယ္၊ သူနဲ ့က်ေနာ္တုိ ့နဲ ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းတာ၀န္ကုိ ကုိယ္စီယူၾကတဲ့ကာလမွာဆုိရင္ သူက တတ္ႏုိင္တဲ့ ပညာေရးက႑မွာ သူအားလွ်င္အားသလုိ အမ်ားအျပား အမ်ဳိ္းသားေရးအတြက္၊ အဖြဲ ့အစည္းအတြက္ အနစ္နာခံျပီး ကူညီပံ့ပုိးခဲ့ပါတယ္။ သူေနာက္ဆုံး ေရာဂါရျပီးမႏုိင္မနင္း ေ၀ဒနာခံစားရတဲ့ ကာလမွာေတာင္ ကေလးေတြအတြက္၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အေျခခံအဂၤလိပ္သင္တန္းကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေနာက္ဆုံးကူညီသင္ၾကားေပးခဲ့ပါေသး တယ္။
ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း မွတ္မွတ္ရရ မဟာခ်ဳိင္းအလုပ္ရုံတရုံမွာဆုိရင္ သူေဌးက အလုပ္သမားမ်ားကုိ လစာ နည္းနည္းေပးျပီး အလုပ္မ်ားမ်ားခုိင္းကာ အလုပ္သမားမ်ားကုိ အႏုိင္က်င့္လုိ ့ အဲဒီအလုပ္ရုံထဲမွာဘဲ အမ်ဳိးသမီး၊ ကေလး၊ လူၾကီး လူအေယာက္ (၈၀)ေက်ာ္ကုိ တျခား NGO အဖြဲ ့နဲ ့ပူးေပါင္းျပီး သြားေရာက္ကူညီ ကယ္ထုတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအလုပ္သမားအေယာက္ (၈၀)ေက်ာ္ကုိ နစ္နာေၾကးျပန္ရရန္အတြက္ သူေဌးကုိ အမႈဖြင့္ျပီး တရားစြဲ ဆုိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး အဲဒီအမႈကုိ ႏုိင္လုိ ့ အလုပ္သမားအေယာက္ (၈၀)ေက်ာ္ကုိ အလုပ္သမားရဲ့လုပ္သက္အေပၚမွာ မူတည္ျပီး နစ္နာေၾကးအသီးသီးျပန္ရေအာင္ ကူညီေပးႏုိင္ခဲ့တယ္။
သူဟာ OKRSO အဖြဲ ့အစည္းထဲမွာ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ အဆင့္ဆင့္တာ၀န္ယူျပီး တဖက္က အဆင့္ျမင့္ ႏုိင္ငံေရး တကၠသိုလ္ပညာသင္ၾကားရင္း ႏုိင္ငံေရးတကၠသိုလ္ဘြဲ ့မရခင္ တႏွစ္အလုိမွာ သူတတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးတကၠသိုလ္ ဘာသာရပ္မ်ား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အသုံးမခ်ရခင္မွာဘဲ သူဘ၀ကေပးတဲ့ ကုသုိလ္ ေၾကာင့္ အခ်ိန္မတန္ေသးဘဲ ညွာတာမႈကင္းမဲ့လွတဲ့ မရဏမင္းဟာ သူ ့ကုိ တမလြန္ဘ၀အထိ ေခၚသြားခဲ့ပါ တယ္။ သူေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ သူဘ၀ပညာေရး အတြက္ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ မေအာင္ျမင္ခင္ သူအရမ္းခ်စ္ ေသာ သူ ့ မိသားစုမ်ားႏွင့္ OKRSO လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ား အားလုုံး ေက်ာခုိင္းသြားပါျပီး မာရဏမင္းေရ ရက္ စက္လြန္း တယ္ေနာ္။

ေအးေအးသန္ ့ (ေခၚ) ေဒၚျပာ သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

ေစာစိပ္ပေလာင္ (ဆိင့္ျပင္)
ဆက္ရန္ရွိေသးသည္ ေမွ်ာ္

Sunday, August 30, 2009

၀မ္းနည္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း

aye aye thain

ျပည္ပေရာက္ကရင္အမ်ဳိးသားဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာလူမႈေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ ့(OKRSO) ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ တဦး ျဖစ္သူ နန္းေအးေအးလြင္သည္ ၾသဂုတ္လ ၂၇ ရက္ (၂၀၀၉) ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါသည္။

နန္းေအးေအးလြင္သည္ အဖြဲ ့၏တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ လူမႈလုပ္သားေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္ လူမႈေရးဌာန ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စည္းရုံးေရးဌာနေသာ္လည္းေကာင္း အဆင့္ဆင့္ တာ၀န္ခန္ ့အပ္ခံရျပီး အတြင္းေရးမွဴး (၁) တာ၀န္အထိ ၎၏ ကုိယ္က်ဳိးစြန္ ့အနစ္နာခံမႈအား (OKRSO) အဖြဲ ့မွ ေလးစားဂုဏ္ျပဳ ဦးညြတ္အပ္ပါသည္။

နန္းနန္းေအးေအးလြင္သည္ ကြယ္လြန္သြားသည့္အတြက္ က်န္ရစ္သူ မိသားစုႏွင့္အတူ မိမိတုိ ့အဖြဲ ့အစည္းအေန ျဖင့္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲႏွေျမာတသ ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ရပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

နန္းေအးေအးလြင္ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ

ျပည္ပေရာက္ကရင္အမ်ဳိးသားဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ လူမႈေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ ့

(OKRSO)

copy right from Par Se Than