အားနာျခင္း၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား

အားနာျခင္းဆိုသည့္အေၾကာင္းအရာသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔လူမ်ိဳးၾကားတြင္ အလြန္ေခတ္စားၿပီး အထူးတြင္က်ယ္လွ သည့္ အရာျဖစ္သည္။ ဗမာစကားျဖစ္သည့္အားနာျခင္းကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားတြင္ (ညာၟယွဳဂ္)ဟုေခၚေ၀ၚ သုံးစြဲၾကပါသည္။

အားနာျခင္းသည္ အားနာသူအေပၚ၌အက်ိဳးမဲ့ေစသကယ့္သို႔ အားနာျခင္းခံရသူအေပၚတြင္လည္း အက်ိဳးမရွိ ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈအပိုင္း၌ အားနာျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား ေႏွာင့္ေႏွးဆုတ္ယုတ္ယုံမွ်မက တဦးႏွင့္တဦးအျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္လာၿပီး အဆုံးတြင္ လမ္းမခြဲခ်င္ပဲ လမ္းခြဲ လိုက္ရျခင္း ဆက္လက္လက္တြဲရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ သည့္အေျခအေနမ်ိဳးအထိ ေရာက္သြားတတ္ပါသည္။

ဤကားစာေရးသူတို႔ တကယ့္လက္ေတြ႔ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ အေျခအေနျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားျဖစ္သည္၊ အဆိုပါအားနာ သည္ ဆိုသည့္စကားလုံးသည္ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းရွိ အေျပာသမားမ်ားအတြက္ စားကြက္တခုျဖစ္ေစသည္။


အေျပာသမားမ်ားသည္ ေလလုံးထြားထြား အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ လူအမ်ားေရွ႕တြင္ မိမိသည္ဟိုးလြန္ ခဲ့သည့္အခ်ိန္မ်ားက မည္သူႏွင့္မည္သို႔ဦးစီးဦးေဆာင္ကာ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈမ်ားမွာ မည္ ကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္ ဘာဘာညာညာေျပာဆိုၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲမွဧည့္ခံသည့္ အစားအေသာက္မ်ားကို စားေသာက္ၿပီး ထ,ျပန္သြားတတ္သည္။


တကယ့္တကယ္တာဝန္တရပ္ရပ္ကို ေပးအပ္သည့္အခါ၌မူ အမ်ားေရွ႕တြင္တာဝန္ယူထားသမွ် အလြဲသုံးစား လုပ္တတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ အားနာေသာေၾကာင့္ ထိုသူယူထားေသာတာဝန္မ်ားကို အခ်ိန္နီးကပ္လာမွ ျပန္ လည္တာဝန္ခြဲယူရသျဖင့္ စီစဥ္ထားမႈမွန္သမွ် အားလုံးကေမာက္ကမ,ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။အႏွစ္ခ်ဳပ္ေသာ္ တိုးတက္မႈ ေႏွးေကြး ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္ဆီး တိမ္ေကာ ပ,ေပ်ာက္ မ်က္ႏွာပန္းမလွျဖစ္ျခင္းျဖင့္ နိဂုဏ္း ခ်ဳပ္ေလေတာ့၏။


စာေရးသူတို႔ေနထိုင္သည့္ၿမိ့ဳရွိ သခန္းစာယူစရာေကာင္းေသာ အေထာင္အေသာင္းမက,သည့္ အျဖစ္ပ်က္မ်ား စြာအနက္ တခုကိုထုတ္ႏႈတ္ေရးသားတင္ျပလိုပါသည္။ ကရင့္ရိုးရာျခည္ျဖဴဖြဲ႔အခန္းအနားကို လြန္ခဲ့သည့္ ငါးလ, ခန္႔ကတည္းကေျပာဆိုေဆြးေႏြးသတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါသည္၊ သို႔ေသာ္ယခုစာေရးသူ စာေရးသားသည့္အခ်ိန္တိုင္ သည့္တိုင္ က်င္းပ,မည့္ေနရာအတည္တက်မသိႏိုင္ေသးသည့္အျပင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ေန႔ရက္တြင္ က်င္းပ, ျဖစ္မည္ မျဖစ္မည္ဆိုသည္ကိုပင္ အတည္မျပဳႏိုင္ေသးေခ်။


ေငြေၾကးအလုံအေလာက္ရွိေနေသာ္လည္း ထိုထိုေသာအေၾကာင္းအခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္ယွက္မ်ားျဖင့္ အ ခန္းအနားကိုက်င္းပ,ၾကရမည္ကားအေသအျခာပင္ျဖစ္သည္။

ဤကားအခန္းအနားက်င္းပ,ႏိုင္ေရးအတြက္ ေန႔ရက္ႏွင့္ေနရာ သတ္မွတ္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေသး သည့္အခ်က္တခ်က္ သာရွိပါေသးသည္၊ ရိုးရာယဥ္ေက်း မႈအက,အခုန္မ်ားအပိုင္းကို ၾကည့္လိုက္ သည့္အခါ လိုအပ္သည့္အတိုင္းအ တာတခုအထိ ျပင္ဆင္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးသည္ကိုလည္းေတြ႔ရျပန္ပါသည္။

မိရိုးဖလာ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားႏွင့္အညီ က်င္းပ,ႏိုင္ေရးဆိုသည္ကားေဝးစြ။ ဘာဆိုဘာ မွ်ေဆြးေႏြးမႈမရွိေသး။ ေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္ေနေသာ္လည္း အေစာပိုင္းက တင္ျပခဲ့သည့္က်င္းပ,မည့္ေနရာ အတည္တက်မရွိေသးျခင္း ေၾကာင့္ ေန႔ရက္ကိုေျပာင္းလြဲသင့္မသင့္ က်င္းပ,မည့္ေန ရာကို ေျပာင္း သင့္မသင့္ ေနရာအတြက္တာဝန္ယူပါ သည္ဟု ဆိုထားသူ၏ တာ၀န္ယူမႈ အပိုင္းေပါ့ေလ်ာ့ျခင္း တခုတည္းေၾကာင့္ ႀကံဳေတြ႔လိုက္ရသည့္အခက္အခဲတ ခုတည္းသာရွိပါေသးသည္။

အခန္းအနားတြင္ ယဥ္ေက်းမႈအက,မ်ား ရိုးရာေတးသီခ်င္းသီဆိုေဖ်ာ္ေျဖစီစဥ္တင္ဆက္ရန္ရွိသျဖင့္ စာေရးသူ၏ သား၊ သမီး၊ ဇနီး၊ တူ၊ တူမ,မ်ား သြားေရာက္ ေလ့က်က္ေနၾကသည္။ ထိုေလ့က်က္မႈမ်ားေၾကာင့္လည္း စာေရး သူအေနျဖင့္ သီခ်င္းမ်ားကို နားဆင္ရပါသည္။

ထိုသီခ်င္းမ်ားအနက္ ကရင့္ရိုးရာဆယ့္ႏွစ္လ,ရာသီဒုံးသီခ်င္းကို နားဆင္လိုက္သည့္အခါ အဆီအေငၚမတည့္ပဲ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိ သျဖင့္ ျပင္ဆင္သင့္ သည္ဟုဆုံးျဖတ္ကာ ၎တို႔ေလ့က်က္ေန သည့္သီခ်င္းကို အေသအျခာ အနီးကပ္ဖတ္ရႈလိုက္သည့္အခါ စာလုံးေပါင္းမ်ားမွားေနျခင္း အဓိပၸါယ္မသိႏိုင္ ေလာက္သည့္ စာသားမ်ားကိုေတြ႔လိုက္ရသည့္အတြက္ ကိုးဒီေသြး၏ပိုင္ရွင္ (စ၀္ဍး႓ိုဒ္)ထံသို႔ အကူအညီလွမ္း ေတာင္းကာ စာသားမ်ားႏွင့္ သီဆိုရပုံတို႔ကို ရယူႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ထိုအခါ စာေရးသူက စုေပါင္းေလ့က်က္ရာမွျပန္ေရာက္လာၾကသည့္ မိသားစုမ်ားကို စာသား မွန္မ်ားရရွိၿပီး ျဖစ္ပါ ေသာေၾကာင့္ မွားေနသည့္ေနရာမ်ားတြင္ မွန္သည့္စာသားမ်ားျဖင့္ အစားထိုးၾကရန္ တိုက္တြန္းလိုက္သည့္အခါ၌ “အလိုေလးေလး မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့ သီခ်င္းစာလုံးကို ေျပာင္းဘို႔မေျပာနဲ႔ အခုေလးတင္သီခ်င္းကိစၥနဲ႔ အေျခအတင္ ျဖစ္ေနတာ ေနာက္နည္းနည္းသာ ဆက္ေျပာမိလ်င္ ဒီဒုံးပ်က္ဘို႔ရွိတယ္”

အေၾကာင္းရင္းကိုသိလိုသျဖင့္ေမးျမန္းၾကည့္ရာ“တေယာက္က  ဒီစာလုံးေလးကမွားေနတယ္၊
ဒီေနရာမွာ ဒီလိုေရးရတယ္၊ ဟိုေနရာမွာ ဒီလိုဆိုတာ လို႔ေျပာေတာ့ ေဟ့ငါတို႔က တသက္လုံး ဒီလိုပဲဆိုလာက,လာတာ ဘာညာေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မလို႔ အခုဘႀကီးေပး လိုက္ တဲ့ စာသားေတြ သာသြားျပလိုက္လို႔ကေတာ့ အကုန္သြားၿပီ၊ ဒီႏွစ္ဒီလိုပဲ ဆိုၾက က,ၾကတာေပါ့ အခ်ိန္နီးေနၿပီ”

စာရႈသူမ်ားခင္ဗ်ား၊ ပြဲပ်က္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ မညီမညြတ္ျဖစ္မည္ကိုစိုးေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔ကရင္ လူမ်ိဳးအခ်င္း ခ်င္းၾကား အခ်င္းမ်ားၾကမည္စိုးေသာေၾကာင့္ အားနာျခင္းသည္ မိမိတို႔အေသြး အသားအတြင္း ဦးေဏွာက္အ တြင္း ကိန္းေအာင္းတည္တန္႔ေနသမွ် ကာလပတ္လုံး မည္သည့္ကိစၥမ်ိဳး၌မဆို ဆုတ္ယုတ္ၿမဲ က်ဆုံးၿမဲ ျဖစ္ေန လိမ့္မည္ဟု ယူဆ,မိပါသည္။

သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူက ဤေတးသီခ်င္းကို ေရးစပ္သီကုံးထားခဲ့သူမွာကရင့္အမ်ိဳးသားသံဃာေတာ္ မုကၠဒိေက်းရြာတြင္ေနထိုင္သည့္ဆရာေတာ္ (ဖူ႔က်ာ္႓ုံးကု္တိက္)ျဖစ္ေၾကာင္း သံစဥ္ကို ဆရာ ခြဲါက႟င္ က်၀္ေလး ထည့္သြင္းတာျဖစ္ၾကာင္း ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ား၏ ေစတနာႏွင့္ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈမ်ား ကို ေနာင္လာေနာက္သား မ်ားဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားရန္လို အပ္ေၾကာင္းမ်ားေျပာဆိုလိုက္မိပါသည္။

“ကဲ အဘိုးႀကီး သိပ္ေမာေနၿပီ နားလိုက္ မနက္ဆို ကေလးေတြအလုပ္သြားရဦးမယ္ ဟုိအငယ္ေကာင္ လည္း ေဆးခန္းမွာ မ်က္မွန္ကိစၥသြားေတြ႔ဘို႔ရွိေသးတယ္၊ ရွင့္ကိုလည္း ဆရာဝန္လာေတြ႔မွာ ဧည့္ခန္းတခု လုံးပြေနတာ ပဲ သိမ္းရ,ရွင္းရမယ္၊ ေနာက္ေန႔မွ ရွင္ေျပာခ်င္ ရွင္းျပခ်င္တဲ့ကိစၥေတြ ရွင္းျပေျပာျပဟုတ္လား”

စာေရးသူသည္ အိပ္ခန္းတြင္းရွိ္ကြန္ပ်ဴတာခုံေပၚတြင္ထိုင္လွ်က္ ျပန္ေတြးေနမိပါသည္၊ ဆရာ့ဆရာႀကီးမ်ား၏ လက္ရာမြန္ျဖစ္ေသာေတးသီခ်င္းမ်ားကို သင္ယူေလ့က်က္ခဲ့သူမ်ား၏ တိက်ေသျခာမႈမရွိျခင္းေၾကာင့္ ယခု မ်ိဳး ဆက္သစ္လူငယ္ေလးမ်ားမွားမွားယြင္းယြင္းဆက္လက္ေလ့က်က္ေနၾကရၿပီျဖစ္ပါ၏။
ေနာင္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားလည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ျဖစ္ေနမည္ျဖစ္၏။

ပြဲျဖစ္ရုံေလးသေဘာပိုက္ကာ လက္ပူတိုက္လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာသည္လည္း တစုံတ ရာတိုးတက္လာမည္မဟုတ္သည္မွာ အေသအျခာပင္ျဖစ္၏။

အားနာျခင္းေၾကာင့္ ျပဳျပင္ရ,ေကာင္းမွန္းသိပါလွ်က္ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ၾကသူမ်ားေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ရင္ေသြးငယ္ မ်ား အမွားကိုအမွန္ထင္လွ်က္ ဘဝကိုေရွ႕ဆက္ၾကရေတာ့မည္ျဖစ္ပါ၏။

သို႔ပါေသာ္လည္း အမွန္တရားကိုလက္ခံရဲသည့္ သတၱိမ်ိဳးေမြးျမဴလာႏိုင္သည့္ေန႔တေန႔ကို ဖန္တည္း တည္ေထာင္ႏိုင္မည့္ေန႔တေန႔သည္ အမွန္တကယ္ေရာက္ရွိလာေပလိမ့္မည္။

ထိုေန႔ကိုေမွ်ာ္ရင္း.....................။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
မင္းစုိးစံ
(အေဝးေရာက္ ကရင္ဒုကၡသည္တဦး)